Μήπως γίναμε πάλι ως χώρα το λάθος παράδειγμα; [του Χρήστου Τσούτση]

Τελικά πόσο κάνει το PCR τεστ για τον κορονοϊό; Φαίνεται ότι εξαρτάται από τη χώρα ή από την περιοχή της χώρας. Στην Ελλάδα το τεστ κοστίζει στους πολίτες 47 ευρώ και μέχρι πρότινος 60. Δηλαδή αυτή είναι η τιμή του πλαφόν που επέβαλε η κυβέρνηση γιατί ο Δήμος Συκεών μετά από διαγωνισμό έχει εξασφαλίσει τιμή 27 ευρώ και ο δήμος Χαλανδρίου έχει ενεργή σύμβαση με 25.Στην Κύπρο πάλι η τιμή είναι στο ⅓ του πλαφόν της Ελλάδας. Σύμφωνα με όσα είπε στον Real ο εκπρόσωπος του υπουργείου Υγείας της Κύπρου, Κωνσταντίνος Αθανασίου, το κόστος του PCR στο αεροδρόμιο της Λάρνακας είναι 15 ευρώ, ενώ στο αεροδρόμιο της Πάφου 19 ευρώ. Μιλώντας στην εκπομπή των Γιώργο Χουδαλάκη, Γιάννη Μιχελάκη και Ιωσήφ Καλαμαράκη, ο κ. Αθανασίου τόνισε ότι τα τεστ πληρούν όλες τις προδιαγραφές της ΕΕ, ενώ οι συμβάσεις του υπουργείου Υγείας για τα δύο αεροδρόμια είναι με διαφορετικές εταιρείες. Στην Κύπρο μπορεί κανείς να επιλέξει τεστ με 15, 25 και 35 ευρώ, ενώ είναι δωρεάν για τους εμβολιασμενους. Εκτεθειμένη η κυβέρνηση. Η τεράστια διαφορά τιμής μεταξύ Ελλάδας και Κύπρου εκθέτει βαρύτατα την κυβέρνηση Μητσοτάκη. Διότι δεν γίνεται μια χώρα με το 1/10 του πληθυσμού της Ελλάδας (κι επομένως με 10 φορές μικρότερη αγορά) να πετυχαίνει 3 φορές χαμηλότερη τιμή. Δεν γίνεται επίσης οι δήμοι Συκεών και Χαλανδρίου να πετυχαίνουν καλύτερη τιμή από το πλαφόν της κυβέρνησης. Το εύλογο συμπέρασμα λοιπόν είναι ότι η κυπριακή κυβέρνηση αξιοποίησε τον ανταγωνισμό των εταιρειών για να ρίξει τις τιμές των τεστ για να προστατεύσει το κοινωνικό σύνολο. Αντιθέτως, στην Ελλάδα η κυβέρνηση επέλεξε να προστατεύσει τον ιδιωτικό τομέα της Υγείας σε βάρος του κοινωνικού συνόλου. Η μόνη εξήγηση εκτός από τη σκοπιμότητα, θα ήταν η παντελής ανικανότητα, δηλαδή ότι η ελληνική κυβέρνηση δεν έπραξε αυτά που θα έπρεπε να είναι αυτονόητα για κάθε κυβέρνηση που επιτελεί με στοιχειώδη επάρκεια το καθήκον της. Δεν ξέρω όμως αν η εξήγηση της ανικανότητας είναι πιο ευνοϊκή για την κυβέρνηση από αυτήν της εξυπηρέτησης των ιδιωτικών συμφερόντων. Ανεξαρτήτως βέβαια της εξήγησης, το σίγουρο είναι από την κρατικά προστατευόμενη αισχροκέρδεια με τα τεστ επιβαρύνονται οι πολίτες και βλάπτεται η Δημόσια Υγεία. Η κυβέρνηση δεν είναι εκτεθειμένη μόνο από τη διαφορά της τιμής, αλλά και από την επικοινωνιακή διαχείριση της υπόθεσης. Για μια ακόμα φορά ανώτερος κυβερνητικός δεν προκάλεσε το γενικό θαυμασμό με την ειλικρίνεια και τη συνέπειά του. Ο υπουργός Ανάπτυξης, Άδωνις Γεωργιάδης, επιχείρησε να αμφισβητήσει την αξιοπιστία των τεστ που χρησιμοποιούνται στην Κύπρο, προκειμένου να δικαιολογήσει τη διαφορά της τιμής. Προ του κινδύνου του διπλωματικού επεισοδίου (αφού δεν είναι και λίγο να κατηγορείς άλλο κράτος-μέλος της ΕΕ για ελλιπείς υγειονομικούς ελέγχους για τον κορονοϊό), ο κ. Γεωργίαδης εκτέλεσε μια εντυπωσιακή κωλοτούμπα, δηλώνοντας: “Τα PCR στην Κύπρο είναι αξιόπιστα. Ουδέποτε έκανα αναφορά στην ποιότητα των εργαστηριακών ελέγχων της. Σε μια “κανονική” ευρωπαϊκή χώρα οι δηλώσεις Γεωργιάδη θα συνιστούσαν λόγο αποπομπής του από την κυβέρνηση. Ωστόσο, η Ελλάδα δύσκολα θα μπορούσε να συμπεριληφθεί στο πλαίσιο της “ευρωπαϊκής κανονικότητας”, αφού όλοι οι γνωστοί κανόνες της πολιτικής δεοντολογίας μοιάζουν να έχουν τεθεί σε αναστολή. Το ΚΙΝΑΛ οδηγήθηκε σε αλλαγή στάσης. Η Χαριλάου Τρικούπη αρχικά είχε ζητήσει να μπει το πλαφόν στα 40 ευρώ. Δηλαδή τη χωρίζει από την κυβέρνηση μια διαφορά 7 ευρώ που δεν τη λες πολύ μεγάλη. Πολύ μεγάλη είναι η διαφορά από τα 40 του ΚΙΝΑΛ έως τα 15 της Κύπρου. Παρότι ο κ. Ανδρουλάκης διαθέτει μεγάλη εμπειρία στα ευρωπαϊκά πράγματα ως ευρωβουλευτής, το επιτελείο της Χαριλάου Τρικούπη δεν φαίνεται ότι αναζήτησε τις βέλτιστες ευρωπαϊκές πρακτικές. Βεβαίως η νέα ηγεσία του ΚΙΝΑΛ κάνει τώρα τα πρώτα βήματά της, οπότε είναι δικαιολογημένες κάποιες αστοχίες. Η “κυβίστηση” αναφορικά με την θέση για το μοριακό τεστ αλλά και τα μέτρα απέναντι στους “μη εμβολιασμένους” συμπολίτες μας αποδεικνύουν το εντοπισμό και την παραδοχή του λάθους και την γρήγορη αλλαγή κατεύθυνσης. Ωστόσο, θα πρέπει να έχει πάντοτε υπόψη της η ηγεσία της “Χαριλάου Τρικούπη” ότι ο αντιλαϊκίστικος οίστρος μπορεί να οδηγήσει σε απώλεια της λαϊκότητας που είναι απαραίτητη σε ένα σοσιαλδημοκρατικό κόμμα.