• Πρόσφατα έγινε η συζήτηση απολογισμού στο Περιφερειακό Συμβούλιο Ηπείρου. Πως κρίνετε την στάση της Περιφερειακής Αρχής και πως αξιολογείται την συζήτηση που πραγματοποιήθηκε;
Ο απολογισμός μιας περιφερειακής αρχής ταυτισμένης με την πολιτική κυβέρνησης και ΕΕ, συνειδητά δεν εστιάστηκε από την πλειοψηφία των παρατάξεων, στο κύριο πολιτικό ερώτημα το οποίο θέτει διαρκώς η ΛΑ.ΣΥ: ποιος ωφελήθηκε, τα λαϊκά στρώματα ή οι επιχειρηματικοί όμιλοι;
Στην διαχείριση της πανδημίας, η περιφερειακή αρχή ταυτίστηκε με την εγκληματική πολιτική της κυβέρνησης. Ανέλαβε τις ιχνηλατήσεις, στο πλαίσιο απουσίας μιας επιστημονικά σχεδιασμένης, επιδημιολογικής επιτήρησης. Στήριξε την επιλογή μετατροπής των νοσοκομείων και ειδικά του ΠΓΝΙ σε νοσοκομεία «μιας νόσου». Έδωσε κάλυψη στους μεγάλους επιχειρηματίες για την μη λήψη μέτρων αποτροπής της διασποράς, όπως στον Κάραλη και την ΠΙΝΔΟ.
Η ταύτιση της με τα μεγάλα επιχειρηματικά συμφέροντα, με την συνδρομή των παρατάξεων του ΣΥΡΙΖΑ, του ΚΙΝΑΛ και του κ. Ριζόπουλου, φάνηκε στην στήριξη της ιδιωτικοποίησης του λιμένα Ηγουμενίτσας με «προίκα» το παραλιακό μέτωπο, το «χρυσοφόρο» δώρο της διαχείρισης των απορριμμάτων στην ΤΕΡΝΑ Α.Ε. (με καθυστέρηση των ΣΜΑ), την εμπλοκή της στην παράδοση σε ιδιώτες του οδοφωτισμού Ιωαννίνων και Πρέβεζας με 19 εκατ. ευρώ και την αποσιώπηση της υπεράντλησης νερού από τις βιομηχανίες εμφιάλωσης, με κίνδυνο της υδροδότησης του λεκανοπεδίου Ιωαννίνων στο άμεσο μέλλον.
Αποσιωπήθηκε η οικονομική ασφυξία των βιοπαλαιστών αγροτοκτηνοτρόφων των οποίων το αίτημα για εγγυημένες τιμές πώλησης και κόστος παραγωγής έχει χλευαστεί από την περιφερειακή αρχή, όπως και η οικονομική ασφυξία των πολύ μικρών αυτοαπασχολουμένων που οι μισοί έμειναν εκτός του προγράμματος οικονομικής στήριξης της περιφέρειας.
Στην νέα «πράσινη» στρατηγική ΕΕ-κυβέρνησης μέσω του Ταμείου Ανάκαμψης, η περιφέρεια δίνει ήδη δείγματα γραφής στην στήριξη της επέλασης των μεγαθηρίων-επιχειρηματικών ομίλων των ΑΠΕ. Ενώ αρνήθηκε να συζητηθεί στο Π.Σ. ο νέος περιβαλλοντικός νόμος που άρει κάθε εμπόδιο στις επενδύσεις ΑΠΕ, εμφανίζεται υποκριτικά ως υπερασπιστής του περιβάλλοντος και του λαϊκού δικαιώματος για φτηνή ενέργεια.
Εκεί όμως που η περιφερειακή αρχή επέδειξε την μεγαλύτερη εχθρότητα της, ήταν στην άρνηση συζήτησης στο Π.Σ. κάθε παραβίασης εργασιακών δικαιωμάτων στους μεγάλους χώρους εργασίας.
Ο απολογισμός μιας περιφερειακής αρχής ταυτισμένης με την πολιτική κυβέρνησης και ΕΕ, συνειδητά δεν εστιάστηκε από την πλειοψηφία των παρατάξεων, στο κύριο πολιτικό ερώτημα το οποίο θέτει διαρκώς η ΛΑ.ΣΥ:ποιος ωφελήθηκε, τα λαϊκά στρώματα ή οι επιχειρηματικοί όμιλοι;
• Ένα χρόνο μετά την πανδημία, οι εικόνες στις ΜΕΘ είναι τραγικές, συνάνθρωποι μας «χάνονται» και τα νοσοκομεία και στην περιοχή της Ηπείρου βρίσκονται στο «κόκκινο». Γιατί έχει καθυστερήσει τόσο πολύ η ενίσχυση του ΕΣΥ;
Η ενίσχυση του ΕΣΥ για να αντεπεξέλθει στις συνδυαστικές ανάγκες των covid και μη covid ασθενών και να μπορεί να σώσει ζωές, προϋποθέτει μια εκ διαμέτρου αντίθετη πολιτική αντίληψη και πρακτική, από αυτή που υπηρέτησαν μέχρι σήμερα όλες οι κυβερνήσεις. Η λογική κόστους-οφέλους της ΕΕ στριμώχνει με «θανατηφόρο» τρόπο, τις ανάγκες υγείας του λαού στις αντοχές της καπιταλιστικής οικονομίας που αντιμετωπίζει ως κόστος και βάρος για το κράτος την υγεία. Στον αντίποδα, για να υπηρετήσει η οικονομία τις ανάγκες υγείας του λαού, πρέπει να ξεριζωθεί το κέρδος ως κίνητρο και σκοπός της παροχής υπηρεσιών υγείας. Να καταργηθεί κάθε επιχειρηματική δράση στο χώρο της υγείας. Άλλωστε στην πανδημία κατέρρευσε ο μύθος της αρμονικής συνύπαρξης δημόσιου και ιδιωτικού τομέα που πλούτισε μέσα στην πανδημία και άφησε εκτός ιδιωτικών ΜΕΘ χιλιάδες ασθενείς covid.
• Πως ανατρέπονται σήμερα, μέσα σ’ ένα ασφυκτικό πλαίσιο πανδημίας πολιτικές που έρχονται ενάντια στα λαϊκά στρώματα και τις ανάγκες των εργαζομένων; Πως θα μπορούσε τοπικά και περιφερειακά ο κόσμος να διεκδικήσει κεκτημένα του που έχουν «χαθεί» στο βωμό της νέας κρίσης που διανύουμε;
Η εξήγηση της βίαιης κλοπής κεκτημένων από όλες τις αστικές κυβερνήσεις που διαχειρίστηκαν και διαχειρίζονται τις επαναλαμβανόμενες κρίσεις του καπιταλισμού, βρίσκεται στο γεγονός ότι οι ανάγκες των επενδυτών για υπερκερδοφορία και έξοδο από την κρίση, απαιτούν τσάκισμα δικαιωμάτων ενός αιώνα. Αυτή η επίθεση γίνεται συντονισμένα από πολλά επιτελεία: ΕΕ-Κυβέρνηση- ΣΕΒ- Ενώσεις Εφοπλιστών και Τραπεζών. Απέναντι σε ένα τέτοιο πλατύ «μαύρο» μέτωπο χρειάζεται μια πλατιά κοινωνική συμμαχία εργατών και βιοπαλαιστών της πόλης και του χωριού. Χρειάζεται μέσα από τους συλλόγους και τα συνδικάτα να οργανώσουν την αντεπίθεσή τους θέτοντας ως στόχο διεκδίκησης, την κάλυψη των σύγχρονων συνδυασμένων αναγκών τους με βάση τις οικονομικές, τεχνολογικές και επιστημονικές δυνατότητες της εποχής μας . Σε αυτήν την κατεύθυνση τα ταξικά συνδικάτα που συσπειρώνονται στο ΠΑΜΕ, έχουν πλέον πλούσια πείρα στην ανασύνταξη του κινήματος.